dinsdag 2 oktober 2018

Column. Verwarring.

Alicia uit groep 3 neemt plaats op de kruk voor de klas. Ik wil vertellen, zegt ze, dat ik deze vakantie heel veel leuke dingen heb gedaan maar dat ik niet meer weet welke dingen dat allemaal zijn. Het blijft stil als ze uitgesproken is. Doodstil. Niemand stelt een vraag. Dan ik maar. Ben je naar een pretpark geweest? Nee. Naar het zwembad dan? Nee. Naar…Alicia onderbreekt me zuchtend: ik zei toch dat ik het allemaal niet meer weet. Ik knik beschaamd. Dat is waar. Ga dan maar weer zitten. In groep 4, het andere deel van mijn nieuwe klas, zitten maar drie meisjes. Ze zitten zusterlijk naast elkaar. Als groep 3 met de onderwijsassistent meegaat naar een naastgelegen lokaal vragen Eva en Zara of ze even samen ergens anders mogen werken. Dat mag. Na een poosje schuift ook Anna aan. Tien minuten later staat Eva op en gaat in haar eentje ergens anders zitten. Daar zit ze niet lang alleen want Anna sluit zich bij haar aan. Zara blijft bozig achter. Waarom verhuizen jullie steeds, vraag ik verbaasd. Gewoon, zegt Anna. Dit is niet gewoon hoor, antwoord ik, dit is zelfs een beetje raar. Maar hoe ik ook aandring, de reden blijft in nevelen gehuld. Lars is klein. Klein maar ook  slim. Om die reden is hij wat snel door groep 1 en 2 geschoten. Maar zijn geringe lengte wreekt zich in de gymzaal. Hij blijft bij het eerste spel in de zaal dan ook wat doelloos heen en weer lopen. Het is duidelijk dat hij niet helemaal snapt wat er van hem  verwacht wordt. Wel kijkt hij heel alert en geamuseerd naar de bewegingen van zijn klasgenootjes. Ha, ineens zie ik zijn gezicht oplichten, nu weet hij het! Enthousiast stort hij zich op de verovering van het eerste blokje. Dan belandt er pardoes een bal op zijn borst. Verbijsterd stopt hij al zijn handelingen. Dan dringt het tot hem door…O ja…je kunt ook nog afgegooid worden. Jeetje. Aan het eind van de dag lees ik een verhaal voor. Ik heb als eerste boek een klassieker uit mijn jonge jaren genomen. Met de poppen gooien, van Guus Kuijer. Maar het verstrijken van de tijd heeft zijn sporen achter gelaten. In het verhaal dat ik voorlees fantaseren meester Cowboy en een leerling uit zijn klas over wie ze willen pesten als ze de baas van de wereld zouden zijn. Er is een reden voor deze overpeinzing want de dag ervoor is deze leerling voor gek gezet in de klas door de inspecteur. Het is snel duidelijk wie het ze allebei kiezen. Als het verhaal uit is zie ik een aantal leerlingen uit groep 4 peinzend naar de Kanjerregels staren. Stond daar niet iets over pesten.