Column. Passend.

Het kamertje zit vol. De opa en oma van Tim zijn er, de beide leerkrachten van Tim, de interne begeleider, de directeur alsmede een behoorlijke vertegenwoordiging van Passend Onderwijs. Er zitten zo’n acht a negen volwassenen om de tafel geschaard. De problematiek rond Tim is groot. Er wordt dan ook lang en intensief vergaderd. Tim zit in een klaslokaal dat toevallig precies boven het kamertje ligt. Voor zijn klas staat een invaller. Voor zijn eigen leerkrachten is het al zeer inspannend om Tim in de groep te hebben, voor een invaller is het zo goed als onmogelijk. Tim schreeuwt, hij gooit met zijn spullen en hij weigert iets te doen. De invaller soebat, dreigt, smeekt maar Tim geeft geen sjoege. Zijn ogen staan wild in zijn hoofd en hij kijkt woest om zich heen: wie zal hij nu eens laten boeten voor de razernij die in hem woedt. Beneden staan ze op dat moment uitvoerig bij die razernij stil. Tim is zo boos, zo onhandelbaar. Waar komt het vandaan? Er worden verklaringen gezocht, gevonden en weer verworpen. Er worden behandelstrategieën geëvalueerd en nieuwe besproken. Werkt dit? Nee? Dan werkt misschien wel dat. Ook zijn medicatie passeert de revue. Het is allemaal nog niet goed ingeregeld. Het is lastig want er spelen zoveel zaken bij die jongen. Ondertussen heeft Tim een slachtoffer op het oog. Iets irriteert hem plotseling mateloos aan Madeleine. Madeleine kijkt met grote angstogen naar haar klasgenootje. Blijft hij waar hij is of komt hij op haar afgestormd? Hij komt op haar af gestormd en wel met gestrekt been. Gelukkig raakt hij een stoel. Madeleine is net op tijd weggesprongen. De invaller pakt Tim bij zijn arm beet. Ze kan niet anders. Tim is nu echt een gevaar voor zijn klasgenootjes. Hij rukt als een bezetene om los te komen. Laat me los! Laat me los, krijst hij. Ondertussen raakt hij alles wat hij maar raken kan. Er zitten nu zo’n vijf leerlingen niet meer op hun plaats. Schriften vallen op de grond, tafels raken van hun plaats, stoelen vallen om. De invaller probeert Tim naar de deur te sleuren maar hij verzet zich hevig. Laat me los. Laat me los. Onder hen heeft de oma van Tim het woord genomen. Het gaat en het gaat niet, zucht ze maar het zou beter gaan als de leerkracht van de donderdag…en hup daar wordt een verwijt op het bord van een van de leerkrachten gelegd. Er ontstaat enige verwarring. Wat is er dan gebeurd? Wanneer dan? Hoe is dat opgelost? Is het wel opgelost? Er wordt wat over en weer gepraat. De kou gaat weer uit de lucht. Dan komt er een plan van aanpak op tafel. Als we nog eens zus of zo en de medicatie instellen op dit en dat. Boven is de klas onder leiding van de invaller afgezakt naar de derde kring van de Hel van Dante. Tim staat inmiddels op de gang waar hij de bibliotheek op geheel eigen wijze aan het herschikken is en in de klas heeft Daan zich een goed vervanger van zijn klasgenoot getoond. Hij staat op het bureau en wil er niet af. Daan heeft ADHD, het is allemaal maar net beheersbaar behalve op deze momenten. De invaller is de wanhoop nabij en haalt hulp bij een buurklas. Ondertussen sleept de vergadering zich beneden voort. De leerkrachten wanhopen, de interne begeleider noemt op wat er allemaal al gebeurd is, de gedragskundige adviseert, de orthopedagoog oppert, de directeur notuleert, de begeleider schrijft de punten voor het nieuwe behandelplan op. Boven doen inmiddels twee leerkrachten verhitte pogingen Daan van het bureau te krijgen. In de bibliotheek is het een rotzooi. Twee ontregelde klassen kijken ademloos toe.