zaterdag 7 februari 2015

Column. Klaar juf!

Tijdens de Citotoets Begrijpend Lezen staart Tim aandachtig naar het plafond. Ik volg zijn blik maar zie niets bijzonders. Als hij even later weer in mijn blikveld opdoemt, zie ik dat hij al even aandachtig naar zijn schoenen staart. Is er iets, vraag ik. Tim schrikt op. Nee hoor. Even later zie ik hem naar de deur sloffen, als hij op de gang aankomt kijkt hij aandachtig om zich heen. Hij is duidelijk op zoek naar enige afleiding. Ik loop naar de gang. Wat is er toch met je? Tim zucht. Ik heb geen zin om al die lange verhalen van die toets te lezen, antwoordt hij schuldbewust. Als ik terug naar mijn bureau loop legt Thomas zijn toets neer. Klaar juf! Ik kijk hem ongelovig aan. Zo snel? Ik vond het makkelijk, zegt hij. Thomas heeft de laatste weken alles op alles gezet om toegelaten te worden tot de groep meerbegaafden op school. Dat wil zeggen: hij heeft voornamelijk mij belaagd met vragen wanneer het zo ver was. Het duurde even voor ik hem doordrongen had van het feit dat er goede toets uitslagen aan zo’n besluit ten grondslag liggen. Het eerste deel van de Begrijpend Leestoets had hij goed gemaakt. Zijn rekenresultaten zagen er ook behoorlijk uit. Nu alleen dit tweede deel nog. Hij weet dus hoeveel er van af hangt. Wacht, ik kijk het wel even na, zeg ik tegen hem. Het wemelt van de fouten. Ik laat het hem zien. Te snel gewerkt, vraag ik. Oeps, zegt hij schalks, ik had geen zin om al die teksten te lezen, ik ben gewoon meteen met de vragen begonnen. Ik kan dit antwoord niet geloven, zucht ik. Anna komt op me af. Doortje zit al heel lang op het toilet, fluistert ze. Als ik poolshoogte neem, zie ik dat ze op de grond bij de wasbak zit. Naast haar zit Fatima die kennelijk ook haar lokaal ontvlucht is. Ik trek mijn wenkbrauwen op. Ik vind die toets moeilijk, zegt Doortje. En jij Fatima? Wij doen de Cito rekentoets, antwoordt ze, die is zooooo lang! En nu hebben jullie het maar opgegeven? Fatima en Doortje grijnzen. Aangeslagen loop ik terug naar mijn lokaal. Het is een (te groot) aantal leerlingen niet gegeven hobbels te nemen. Elke keer als ik met dit soort praktijken geconfronteerd word, balanceer ik op het snijvlak van begrip en ergernis. Ja, het zijn misselijk lange teksten bij Begrijpend Lezen. Nee, het valt niet mee als je bijna iedere dag verlengde instructie krijgt om ineens zelfstandig zo’n -op de gemiddelde leerling afgestelde- toets te moeten maken. Maar daar staat tegenover dat je je toch wel kan inspannen. Je bent tien en je geeft het al op? Ik kan daar slecht tegen. Derek zet streepjes bij de Cito rekentoets. Een hele lange rij. Je snapt niet één som, constateer ik. Hij schudt zijn hoofd. Maar waar is je uitrekenblaadje? Hij kijkt om zich heem. Oeps…op de grond gevallen. Het hoeft niet uit het hoofd, het kan vaak ook niet uit het hoofd, zeg ik, je moet in stappen rekenen en de antwoorden tussendoor opschrijven. Maar dat is zoveel werk, steunt Derek. In deze voornamelijk uit jongens bestaande groep viert de gemakzucht wel vaker hoogtij. Bij de gewone rekenlessen wil een grote groep niets liever dan bij de plusgroep horen en alleen de ‘oranje’ sommen maken. Daar zijn er maar weinig van, dus voor je het weet ben je klaar. Denken ze. Het probleem is dat deze sommen moeilijk zijn. Je moet er goed over nadenken en ook hierbij de tussenantwoorden opschrijven. Dus staan ze regelmatig teleurgesteld naast me. Ik ben klaar juf maar helaas heb ik alles fout. Pak je uitrekenblaadje er eens bij, dan zullen we samen kijken hoe dat komt. Eh…wat zegt u juf?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Een reactie plaatsen: